Πότε πληρώνεται η μητρότητα κατά την εργασία;

Οι αποφάσεις πληρωμών είναι το πιο σημαντικό μέρος της υλικής υποστήριξης για έναν υπάλληλο που ευελπιστεί ότι θα γεννήσει το μωρό. Δεδομένου ότι μια νεαρή μητέρα με μεγάλη πιθανότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορεί να επιστρέψει στην υλοποίηση των εργασιακών δραστηριοτήτων της, είναι σημαντικό για αυτήν να γνωρίζει ποιες πληρωμές μπορεί να αναμένει από τη στιγμή της απελευθέρωσης από την εργασία.

Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε πότε ο εργοδότης πρέπει να πληρώσει τη μητρότητα, και τι περιλαμβάνεται σε αυτή την έννοια.

Πότε πρέπει ο εργοδότης να πληρώσει άδεια μητρότητας;

Στο πλαίσιο της "μητρότητας" στις περισσότερες περιπτώσεις, κατανοεί την κατ 'αποκοπήν πληρωμή που λαμβάνει έγκυος κατά την εγγραφή της άδειας μητρότητας. Η βάση για την απαλλαγή από την εργασία για αυτή την περίοδο είναι άδεια ασθενείας, η οποία χορηγείται στην μέλλουσα μητέρα περίπου την 30η εβδομάδα της αναμονής για το μωρό.

Η διάρκεια αυτής της άδειας , ανάλογα με τις περιστάσεις, είναι από 140 έως 194 ημέρες για τις γυναίκες στη Ρωσική Ομοσπονδία και 126 έως 140 ημέρες για τις μητέρες στην Ουκρανία. Τα χρήματα που παρέχονται σε μια γυναίκα σε μια "ενδιαφέρουσα" θέση για ολόκληρη την περίοδο πρέπει να μεταφέρονται στον τρέχοντα λογαριασμό της σε μια στιγμή και η νομοθεσία και των δύο κρατών καθορίζει αυστηρά τη διαδικασία για την πληρωμή τους.

Έτσι, σύμφωνα με το νόμο, η άδεια μητρότητας καταβάλλεται στην εργασία όταν η μελλοντική μούμια μεταβαίνει στο τμήμα λογιστικής με γραπτή αίτηση και παρέχει το πρωτότυπο της κάρτας ασθενείας που της έχει εκδοθεί. Από την ημέρα αυτή, ο εργοδότης έχει μόνο 10 ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων υποχρεούται να μεταφέρει στο λογαριασμό του υπαλλήλου όλα τα κεφάλαια που του οφείλονται.

Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις, η "μητρότητα" σημαίνει τις πληρωμές που λαμβάνουν οι νεαρές μητέρες ενώ βρίσκονται σε άδεια μητρότητας για ένα νεογέννητο μωρό πριν συμπληρώσουν ένα και ενάμιση ή τρία έτη. Αυτά τα κεφάλαια μεταφέρονται κάθε μήνα, ωστόσο, για την αποπληρωμή τους και η πληρωμή τους δεν είναι πλέον ευθύνη του εργοδότη, αλλά οι κοινωνικές υπηρεσίες της χώρας διαμονής της νέας οικογένειας.