Σκουλήκια σε κόπρανα

Οι γονείς των μικρών παιδιών, οι λάτρεις του ταξιδιού σε εξωτικές χώρες και οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων είναι πιο πιθανό από τους άλλους να εκτεθούν σε παράσιτα. Σε αντίθεση με τη γενικευμένη εσφαλμένη αντίληψη, είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστεί η εισβολή ανεξάρτητα, για παράδειγμα, με την ανίχνευση σκουληκιών στα κόπρανα. Η ασθένεια μπορεί να προχωρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς οποιαδήποτε σημάδια.

Τι φαίνονται τα σκουλήκια και τα αυγά των παρασίτων στα κόπρανα;

Πρώτον, πρέπει να σημειωθεί ότι τα αυγά, οι προνύμφες, τα ενήλικα άτομα ή μέρη του σώματός τους παρατηρούνται στα κόπρανα μόνο στην περίπτωση σοβαρής λοίμωξης από σκουλήκι, η οποία έχει συμβεί επί χρόνια χωρίς επαρκή θεραπεία.

Χαρακτηριστικά σημεία της παρουσίας ελμινθών στα κόπρανα:

Σε περίπτωση ήττας με pinworms, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα ή περισσότερα ζωντανά δείγματα του σκουληκιού (με ένα κινούμενο κομμάτι) αφήνουν με περιττώματα. Τέτοιες καταστάσεις είναι χαρακτηριστικές για μακροχρόνια προσβολή, συνοδεύονται από περιοδική αυτομόλυνση λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής, χτένισμα του κνησμού του ανοίγματος του πρωκτού, συνεχή επαφή με τον φορέα του ελμινθίου.

Τι δείχνει η ανάλυση των περιττωμάτων για τα σκουλήκια;

Απόλυτα σε οποιεσδήποτε ασθένειες και παθολογικά συμπτώματα ο γιατρός διορίζει την έρευνα για περιττώματα στα αυγά ενός σκουληκιού. Ωστόσο, αυτή η ανάλυση δεν είναι πολύ ενημερωτική. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παράσιτα δεν αναβάλλουν καθημερινά τους απογόνους τους, αντίστοιχα, προκειμένου να τα ανιχνεύσουν, είναι απαραίτητο να διεξάγονται πολλαπλές μελέτες, τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα.

Εάν τα κόπρανα βρίσκονται στο σκαμνί, θα πρέπει αμέσως επισκεφθείτε γιατρό για ραντεβού. Η αυτοθεραπεία δεν μπορεί να γίνει, επειδή τα αντιπαρασιτικά φάρμακα είναι τοξικά και έχουν επίσης συγκεκριμένη επίδραση σε ορισμένα είδη ελμινθών.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ακόμη και με αρνητικό αποτέλεσμα της ανάλυσης των περιττωμάτων στα αυγά δεν αποκλείεται η προσβολή από σκουλήκια. Ίσως ο αριθμός των παρασίτων είναι μικρός ή ζουν και αναπτύσσονται όχι στα έντερα αλλά σε άλλα εσωτερικά όργανα. Επομένως, για τη διάγνωση της λοίμωξης από ελμινθίνη, συχνότερα συνιστάται η δωρεά αίματος. Κατά την ανάλυση του βιολογικού υγρού, η ανίχνευση των χαρακτηριστικών ανοσοσφαιρινών της κατηγορίας Ε, οι οποίες εμφανίζονται στο αίμα μόνο παρουσία σκουληκιών στο σώμα.