6 μύθους για την Κούβα

Το φιλικό κράτος, που βρίσκεται στο δυτικό ημισφαίριο, πάντα απολάμβανε ιδιαίτερη συμπάθεια μεταξύ των πολιτών της ΕΣΣΔ και αποτέλεσε αξιόπιστη βάση του σοσιαλισμού στην περιοχή. Στη δεκαετία του 1990, χωρίστηκαν οι χώρες: μία από τις συνέπειες της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η διακοπή των οικονομικών, πολιτιστικών και πολιτικών δεσμών με την Κούβα. Προς το παρόν, η κατάσταση στη χώρα έχει σταθεροποιηθεί και οι ρώσοι τουρίστες είναι στην ευχάριστη θέση να επισκεφθούν το τροπικό νησί, να ξεκουραστούν και να γνωρίσουν τα αξιοθέατα , ειδικά επειδή οι λόγοι για το ταξίδι είναι αρκετοί. Από τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους, υπήρξαν πολλοί μύθοι για την Κούβα, μερικοί από τους οποίους αποδείχθηκαν πολύ επιθετικοί. Σκεφτείτε τους πλέον καθιερωμένους μύθους για το νησί της Ελευθερίας.

6 μύθους για την Κούβα

Μύθος πρώτα. Στην Κούβα υπάρχει ένα σύστημα καρτών, σύμφωνα με το οποίο οι κάτοικοι του κράτους λαμβάνουν ένα περιορισμένο σύνολο τροφίμων.

Πραγματικότητα

Πράγματι, το 1962 εγκαταστάθηκε ένα σύστημα κάρτας στη χώρα, αλλά ρυθμίζει μόνο το βασικό σύνολο των προϊόντων διατροφής. Παρεμπιπτόντως, τα παιδιά της Κούβας ηλικίας κάτω των 6 ετών βασίζονται σε 1 λίτρο γάλακτος. Ωστόσο, η Κούβα διοργάνωσε κρατικό εμπόριο με ελεύθερες τιμές.

Μύθος για το δεύτερο. Στο νησί, κατά τη διάρκεια ενός μόνο αμετάβλητου νομίσματος, οι Κουβανοί δεν μπορούν να αποκτήσουν μετατρέψιμο νόμισμα.

Πραγματικότητα

Υπάρχει ένα δίκτυο γραφείων ανταλλαγής στη χώρα, όπου οι πολίτες της Κούβας μπορούν να ανταλλάξουν πεσούς για δολάρια με το σημερινό ποσοστό 27: 1. Είναι επίσης δυνατό να καταθέσετε το μετατρέψιμο νόμισμα σε ποσοστό $ 1 26 pesos. Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι Κουβανοί λαμβάνουν μισθούς σε μετατρέψιμες μονάδες. Με την ανάπτυξη του τουρισμού, κάποιοι κάτοικοι νοικιάζουν την κατοικία τους, παίρνοντας ένα τέλος σε δολάρια.

Μύθος τρία. Οι Κουβανοί δεν μπορούν να πάνε να εργαστούν σε άλλο κράτος.

Πραγματικότητα

Οι ανειδίκευτοι εργαζόμενοι, καθώς και οι συνταξιούχοι, μπορούν να πάνε να εργαστούν σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Αλλά όσοι έλαβαν εκπαίδευση με δημόσιους πόρους (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κλπ.) Μπορούν να πάνε στην εργασία τους στο εξωτερικό μόνο με τη σύναψη κρατικής σύμβασης, σύμφωνα με την οποία ένας κουβανός με εκπαίδευση που εργάζεται σε άλλη χώρα λαμβάνει από 150 έως 300 δολάρια και οι μισθοί που εισπράττονται στο σπίτι αποθηκεύονται. Τα υπόλοιπα κεφάλαια πηγαίνουν στα κρατικά έσοδα.

Μύθος Τέσσερις. Οι πολίτες της Κούβας δεν μπορούν να ανοίξουν μια ιδιωτική επιχείρηση, η επιχειρηματική δραστηριότητα στη χώρα είναι το προνόμιο των ξένων.

Πραγματικότητα

Οι μικρές επιχειρήσεις στο αρχιπέλαγος νομιμοποιούνται. Μπορείτε να ανοίξετε ένα cafe-snackbar, μίνι-ξενοδοχείο, να ασχολείστε με την κατασκευή και πώληση σουβενίρ, να κερδίσετε ιδιωτικές μεταφορές και να λάβετε χρήματα για ενοικίαση χώρου διαβίωσης. Οι τοπικοί επιχειρηματίες πρέπει να ξεπεράσουν πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια, αλλά αν είναι επιθυμητό, ​​όλα μπορούν να ξεπεραστούν. Αλλά η επέκταση των επιχειρήσεων είναι αδύνατη. Επιπλέον, σύμφωνα με το Σύνταγμα, το κράτος έχει το δικαίωμα να απαλλοτριώσει οποιαδήποτε ιδιωτική ιδιοκτησία.

Μύθος πέντε. Η ρωσική γλώσσα στην Κούβα είναι η δεύτερη κρατική γλώσσα.

Πραγματικότητα

Μεταξύ των ανθρώπων της παλαιότερης γενιάς, ένα ορισμένο μέρος των Κουβανών μιλούν ρωσικά (κυρίως εκείνοι που σπούδαζαν στην ΕΣΣΔ). Μεταξύ των νέων, τα αγγλικά και τα ιταλικά είναι δημοφιλή.

Μύθος του έκτου. Οι τοπικές ομορφιές είναι εύκολα προσβάσιμες και δίνονται απευθείας για αναμνηστικά.

Πραγματικότητα

Κουβανέζικα κορίτσια είναι όμορφα και ζωντανά. Στη δεκαετία του 1990, αναγνωρίστηκε επισήμως η παρουσία στη χώρα μιας ειδικής κατηγορίας γυναικών - έμπειρων, που κερδίζουν χρήματα μέσω του φύλου κυρίως με αλλοδαπούς. Παράλληλα, απαγορεύεται η εκδήλωση ανοιχτών σχέσεων των κατοίκων με αλλοδαπούς. Συνεπώς οι συναντήσεις είναι ημι-νομικές. Οι Κουβανοί δεν διαφέρουν στην ιδιαίτερη χαλάρωση των ηθών τους, αλλά όχι για κάποιες κυρίες (και τώρα για τα αγόρια) τα χρήματα που εισπράττονται για "αγάπη" είναι η μοναδική ευκαιρία να επιβιώσουν σε δύσκολες οικονομικές συνθήκες.